Ik lees hier en
daar waarom we onze profielfoto niet in de Franse kleuren mogen zetten. Ik lees
dat het niet ok is van ons om meer aandacht te hebben voor wat eergisteren in
Parijs gebeurde dan voor alle andere aanslagen die de wereld getroffen hebben
het afgelopen jaar.
Mensen veroordelen
elkaar voor het feit dat we vandaag meer getroffen zijn en voor de manier waarop
we ons verdriet en ons medeleven met de Fransen tonen.
Zo worden mooie en goedbedoelde signalen op hun beurt de basis om te oordelen, om kritiek
te geven, om verdeeldheid te zaaien. Om elkaar op de vingers te tikken en te
zeggen hoe we het moeten aanpakken.
Uiteraard klopt
het rationeel dat het vreemd is om zoveel medeleven te zien vandaag en veel
minder na de aanslag op het Russische vliegtuig, de aanslagen in Kenya, Syrië,
Palestina, Turkije, Thailand of.... Deze Franse mensenlevens zijn niet meer waard dan al
die anderen! Elke dag vallen honderden (duizenden) onschuldige slachtoffers die onze aandacht en hulp verdienen.
Anderzijds is het normaal dat
dat wat dichtbij je bed gebeurt harder binnenkomt. We zitten niet elke dag in
een vliegtuig, wel met vrienden op op café, we kijken naar voetbal of we gaan
naar een concert. Het is zo herkenbaar en zo nabij deze keer. Velen van ons
waren ooit in Bataclan of liepen langs het Stade de France en velen van ons
hebben vrienden en kennissen in Parijs.
Het is dichtbij en het had ons
ook kunnen overkomen. Als dan blijkt dat ons land ook geviseerd wordt en er
betrokkenheid vanuit ons land zou zijn voedt dat ons gevoel nog meer. Is dat fout? Het is menselijk.
Zeggen we daarmee dat andere
aanslagen minder erg zijn? Helemaal niet.
Raken ze ons minder? Ja omdat ze verder van ons afstaan en minder
herkenbaar zijn. En misschien is dat maar goed, want als elke aanslag, moord en
onzinnig lijden zo zou binnenkomen als deze zou ik niet meer slapen...
Het is een psychologisch
mechanisme, maar daarmee zegt niemand: 'dit is erger dan de aanslagen in Kenya, Palestina, Thailand of Rusland’ ...
Laten we dan ook respect
hebben voor de manier waarop ieder zijn verdriet, angst of medeleven wil
tonen. Laten we elkaar hierin vrij laten, elkaar steunen en niet oordelen. Herinner ons mild aan alle
andere slachtoffers als je dat nodig vindt, doe zachtjes onze ogen open als je dat nodig vindt, maar
veroordeel mensen niet omdat ze hun profielfoto Frans kleuren of vandaag meer in shock zijn dan voorheen.
Ondanks dit afschuwelijk drama
wil ik net de aandacht vestigen op de warmte en verbondenheid die ik zie
ontstaan. Op mensen die elkaar troosten en steunen, die samen willen leven en
zin willen geven. Dat wil ik meenemen en omdat ik erg meeleef met kennissen en
vrienden in Parijs (en alle onschuldige slachtoffers, familieleden en vrienden) laat ik
mijn profielfoto voorlopig in de Franse kleuren staan.
Ik krijg zelfs een ontzettend
warm gevoel van dit kleine gebaar van medeleven EN tegelijkertijd ben ik me bewust van alle andere slachtoffers. Ik droom van beterschap, van vrede, wereldwijd.
